Heel de ochtend kwamen mensen afgezakt naar ons huisje in Lier: familie, vrienden, enkele Santiagogangers, collega's. Het was een bijzonder fijn moment. Maar af en toe zat ik in gedachten bij Rit en Tim. Altijd opnieuw dat loslaten. Niet eenvoudig.
Half één , het startmoment kwam snel dichterbij. En plots was het zover. De reactie toen ik zei dat ik de stap ging zetten deed me stokken in mijn woorden. Bedankt allemaal dat jullie er waren. Het uitwuiven was een geweldig fijne gebeurtenis.
Met enkelen zijn we dan tot Duffel gestapt. Onderweg had Marc nog een geweldige verrassing voor mij. Toen we voorbij zijn huis stapten, werd ik erop attent gemaakt. Waarop? Wel, hij had een Europese vlag aan het raam gehangen, met daarin een grote, gele P. Onvoorstelbaar, die Marc! In Duffel hebben we uiteraard een terrasje gedaan. Rit speelde voor taxi. Met zijn vieren zijn we dan verder doorgestapt naar Mechelen. Karl, mijn broer, en Goedele en Gertjan, twee Santiagostappers. Het was voor mij echt wel welkom, dat gezelschap onderweg. Fijn dat jullie een eindje meestapten.
We hebben maar een klein ommetje moeten maken. Dus de weg viel mee. Het weer was bijzonder aangenaam tot Duffel. Het tweede stuk was heel wat kouder en natter. Ik was blij dat ik rond 18u. bij Roel en Yes toekwam. Goedele en Gertjan hadden ondertussen de trein genomen. Karl bleef met me meestappen tot bij Roel. Daar zijn Tim en Rit hem komen oppikken. Voor mij was het fijn hen nog even te zien. Ik draag hen in mijn hart. Ook jullie allen.
En Roel? Is hij mij tegemoetgekomen met de fiets zoals hij beloofd had. Ja hoor! Hij kwam ons tegemoet in Sint-Katelijne. Maar we hebben hem pas gezien toen we aan zijn voordeur stonden. Hij holde (fietste) mijn SMS'jes achterna, maar blijkbaar aan een heel gezapig tempo :-). Fantastisch niet! Dit zijn allemaal dingen die ik nooit meer vergeet.
Ik ben trouwens blij al even online geweest te zijn. Tot een volgende keer! Liefs!
Rit en Tim, vergeet ons Lotje, onze mooie grijze poes, geen pootje van mij te geven. Hij was de drukte in ons huisje ontlopen. Begrijpelijk, maar daardoor heb ik hem niet even kunnen knuffelen bij het vertrek.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
5 opmerkingen:
Peter, ik wens je van harte een goede reis.
Het is Pasen vandaag... moge deze tocht voor jou een beetje verrijzenis in dit leven betekenen. Moge deze nieuwe lente voor jou een nieuwe Lente worden !Courage op deze zware tocht. Ik volg je voetstappen !
Hartelijke groet
evelien
Dag Peter
Zoals gewoonlijk is het hier lekker druk in Kapellen/Kalmthout, maar toch heb ik regelmatig in flitsen aan jou gedacht, zeker op deze paasdag.
Ik hoop en vermoed dat hoe langer je tocht duurt, hoe meer afstand je gaat nemen van al het bekende in jouw leven. Eigenlijk wens ik dat voor jou, want alles totaal eens los laten, dat moet enorm deugd doen!
Veel succes en tot één van de volgende...
Filip De Mey
Hoi Peter,
Ik vond het zeer tof je de eerste dag mee te kunnen beleven. Prachtig om met je vrienden langs de boorden van de Nete de eerste kilometers van deze grote trek te volgen.
Onvergetelijk.
Het tweede deel met Goedele en Gertjan brachten aangenam gesprekjes met zich mee. Wat laatste instructies van hen meegekregen en plots stonden we voor de deur van Roel. Aangename ontvangst.
WIm de Craene zong: Nu laat ik je los Tim, maar we maken er Peter van. Bij Roel liet ik je los en van daaraf moet je gaan, misschien af en toe met vallen en opstaan. En vergeet niet dat iedere dag om 17uur dat lichtpuntje zal branden zoals beloofd.
Volhouden Peter. Je maakt deze tocht wel af.
Veel liefs, Karl en Chris
Lieve Moeri,
Met enige emoties toch enkele woorden van moed, supporting, liefs, ... Kon je bij je vertrek niet schrijven het werd me een beetje te emotioneel gisteren. Ik ken je als geen ander, weet wat er allemaal in jou omgaat ... en toch moeritje, veel moed en volhouden hé ik volg elke stap die je zet ! Proficiat voor je beslissing en weet dat we er nog jaren zullen over spreken ! Rit en Tim (en Lotje niet te vergeten) en zoveel collega's waken over je, maar wees voorzichtig hé !
Dikke knuffel
Linda
Wel Peter,
Ondertussen ben je echt alleen op weg... en ik moet toegeven ik ben toch een beetje jaloers. Dit is iets wat mij enorm aanspreekt! Het vertrek gisteren heeft mij wel wat gedaan... Ben er heel de verdere dag stilletjes van geweest. Ik hoop dat je van je tocht kan genieten, leren en vooral even loslaten. En vergeet niet... moeilijk gaat ook!!! ... dat heb ik het laatste jaar zelf ondervonden. Doorzetten en je komt er beslist.
Veel mooie ervaringen toegewenst en ik blijf je volgen...
Veerle
Een reactie posten