De voorbereiding had beter gekund. Ik weet het wel. Ik heb andere prioriteiten gesteld. De knie zeurt af en toe en remt het euforisch trekkers/vertrekkergevoel wat af. Maar morgen is het eindelijk zover! Nu wordt het concreet. "Il faut vivre son rêve", n'est-ce pas! Het wordt tijd. Voortdurend word ik de laatste tijd heen en weer geslingerd, emotioneel. Neem alles wat ligt tussen blijdschap en verdriet, laat elk synoniem de revue passeren en het is er zeker bij. Ja, ik ben echt al onderweg.
Morgen is het zover. Niet alleen voor mij, maar ook voor Rit en Tim, voor ons gezinnetje. Het is een hele belevenis. Elkaar loslaten, elkaar ruimte geven en toch samen zijn. Wat het worden zal, niemand weet het, niemand kan het zeggen, maar we zijn samen echt al onderweg.
Morgen is het zover. Niet alleen voor mij, maar voor heel wat mensen. Ze laten het me voelen, elk op zijn eigen manier. Collega's, vrienden en mensen met wie ik toevallig een babbeltje heb gemaakt, ik ben hen dankbaar om de vele reacties, de lieve woorden, de knuffel, de mooie tekstjes, de knipoog.
En dan de leerlingen, 'mijn' leerlingen. Ik zat daarstraks met een junigevoel. Alleen klopte het chronologisch niet. Het is immers nog maar maart. Dat voelde wel wat vreemd aan. Ik heb 'mijn' leerlingen losgelaten en ervaar telkens opnieuw dat ik het daar niet gemakkelijk mee heb. Het moet, het is nodig ... om te groeien, zo is het leven, dus laat ik de traantjes maar even vloeien.
Ze reageerden ook elk op hun manier. Soms bleven ze steken toen ze me een prettige vakantie wensten want 't ja hoe moet je hier nu wat wensen. Sommigen maakten dan een woordensalto en wensten me een mooie tocht, anderen bleven steken in de hapering. We lachten even, begrepen elkaar en dan ging elk zijn weg. Het was echt wel hartverwarmend. Sommigen drukten ook hun bezorgdheid uit. Mij kennen ze ondertussen, het is het vertrouwde. De nieuwe juf moeten ze nog leren kennen, het is het onbekende. Welnu, dat is nu eenmaal op weg gaan. Ja, met zijn allen zijn we samen onderweg.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Die morgen is vandaag geworden.
Je bent vertrokken, en we hebben je met z'n allen uitgewuifd.
Onderweg zijn we inderdaad allemaal een beetje, al is het voor ons enkel in gedachten.
Maar het zal ons zeker bezighouden.
We kijken uit naar je eerste sms'je, of naar je eerstvolgende verhaal op je webblog.
Vul die rugzak van je met de mooie dingen die je pad kruisen, maar wees vooral voorzichtig.
Peter, schoonbroerke van me, hou je haaks.
cdj
Een reactie posten