woensdag 16 april 2008

Di. 15/04: Arcy sur Cure tot Vézelay

Bewolkt, zon en wat regen. GR 654 gevolgd. Mooie tocht. Vertrokken met zon en nevelslierten. Het begon met een klim. De natuur was prachtig. Op een bepaald moment kwam ons klein Peterke boven. Als een klein kind hapte ik naar de nevelslierten en ik lachte om dit geluk. Ik was onvoorstelbaar gelukkig. Die kleine Peter, wat is het fijn hem weer even te ontmoeten. Ik stapte verder. Genoot van de dingen om me heen. Op een bepaald moment merkte ik dat ik me eigenlijk haastte. Het was mijn ritme niet van de voorbije weken. Eén van mijn ikjes had de bovenhand gehaald en domineerde de situatie. Het ikje dat eerst wil zijn, dat niet wil onderdoen. Ik zat in een nieuw gegeven: andere pelgrims. Het bezorgde me stress, het jaagde me op. Een nieuw gegeven waar ik moet leren mee omgaan. Dit was niet wat ik wilde. Ik vertraagde. Ik stopte en ... ik hoorde wat ik even niet meer had gehoord: het geluid van de natuur, de vogeltjes!!! Ik vertel er later nog over. Nog wat verder dacht ik opnieuw aan dat klein Petertje, mijn kleine Petertje en ik begon heel diep te snikken. Dat Petertje dat ik al zo dikwijls had weggeduwd, in een hoekje had gezet. Wat een diep verdriet bracht dit teweeg. Ik heb hem zo lief, dat ventje. Ik vergeet te vaak aandacht aan hem te schenken.
Onderweg nog onthaald op koffie door een koppel dat zich ontfermt over pelgrims. Dat is hun chemin vers St. Jacques!
Nu zit ik in Vézelay. Ik heb geroepen toen ik de kerk op de heuvel zag. Ik heb het uitgeschreeuwd. Wat een ervaring!
Momenteel verblijf ik bij les Fraternités Monastiques de Jérusalem. Een nieuwe ervaring. Ik heb samen met hen gegeten ... in stilte. Ik ben naar les Vêpres en de mis geweest. Ook ene nieuwe ervaring. Aan de ene kant les soeurs, aan de andere kant les frères. Ze zingen geweldig mooi en de basiliek is een pareltje. De manier waarop zij zitten is ook wel speciaal. Op hun knieën en met een klein bankje onder hun zitvlak. Het is alweer een ervaring.
Morgen vertrek ik opnieuw. Door de Morvan. Het worden zware, maar ook mooie tochten. Morgen krijg ik de zegen. De zegen voor les pèlerins. Het zal een emotioneel moment worden.
Het weer vandaag: prachtig: het had gevroren, de zon scheen, nevelslierten. Het is de hele dag zonnig geweest.
Aan alle lezers, aan vrienden, collega's, familie en speciaal aan Rit en Tim: heel veel liefs, een warme knuffel en BISOUS!!

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hallo Peter
perfect getimed vandaag, ik haalde juist de Knack uit de bus, haaste mij naar mijn laptop en daar kwam de KNACK van " de KRAK " op het scherm.
Met veel aandacht heb ik weer je verhalen gelezen en stel ik vast dat kleine en grote Peter wel echte Bougondiërs aan het worden zijn. Blijkbaar helpt de wijn af en toe de kleine Peter. Het wordt nu echt Frans: du pain, du vin et du boursin.
Tussen de kloosterlingen af en toe leven laat je wel even zien hoe eenvoudig het leven kan zijn om toch gelukkig te zijn, maar ook klein Peterke was vroeger dikwijls bij de zustertjes en de paterkens.
Geniet met volle teugen van de natuur en de mensen om je heen. Tot volgende reactie op je blog.
vele groetjes
hugo

Anoniem zei

Jaja,
Ook wij weer met zijn tweetjes voor het pc-scherm vanavond. Wel aangenaam nog eens wat van u te vernemen. Hopelijk heb je het berichtje gelezen over de twee rugzakken naar Compostella. Blijkbaar heb jij ze ook bij; de zichtbare en de onzichtbare.
Daar we niets meer lezen van uw knie hopen en vermoeden we dat uw stapschoenen deze keer wel OK zijn. Houden zo.
Dit weekend zullen we het tweede deel van de kaart van Frankrijk moeten kopen want anders loop je van de kaart. Nu kunnen we nog volgen maar straks niet meer.
Als je die wijnstreken passeert en je proeft er de drank van de druiven zullen we bij uw thuiskomst toch eens terug naar Frankrijk moeten gaan om dit alles ook te leren kennen. Met u als gids natuurlijk. De champagne was al top dus de rest zal ook zo wel zijn.
In Schelle verloopt verder alles naar wens. Volgende week groot feest want dan wordt ons klein pitoeke (Renée) 1 jaar. Niet te geloven hé.
Vele groetjes en een dikke knuffel.
Karl en Chris