maandag 26 mei 2008
25 jaar: Jaime (op zijn Spaans uitspreken), Michael en Doris, ze hebben er een feest van gemaakt.
wo. 21 mei, 25 jaar getrouwd. De laatste dagen stapten we samen met (hoofdzakelijk) zijn vieren. Het werd stilaan duidelijk dat we samen onze huwelijksverjaardag zouden vieren. Ze wisten dat het voor mij niet zo eenvoudig was. Ik heb lang gehoopt dat ik dit samen met Rit en Tim zou kunnen vieren. Onverwacht verwacht, zoals men zegt. Maar het bleek niet mogelijk te zijn. 's Ochtends had ik het moeilijk en ze lieten me rustig stappen. Langzaamaan ging het beter (het glas half vol). Michael en Doris hadden me laten verstaan dat ze voor mij zouden koken. En dat hebben ze gedaan! Ze hebben er een heerlijke maaltijd van gemaakt en ik heb uiteraard gezorgd voor lekkere wijn. Ik ben deze drie mensen ontzettend dankbaar voor de moeite die ze zich hebben getroost om mij een onvergetelijke dag te bezorgen. Jaime heeft gezegd dat we welkom zijn in Barcelona. Wie weet?!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
Hallo Peter,
We hebben aan je gedacht deze dagen, tof dat je toch iets hebt kunnen vieren.
Maar gelijk wat als je terug bent regelen we zeer zeker het een en het ander om te vieren en te luisteren.
Gezien je nu meer en meer richting van je doel stapt hier dan nog een doordenker: bekijk vooral nu voorwaarts, wat voorbij is is voorbij en keert niet meer terug.
Neem de positieve en zonnige kanten en kijk nu fier naar wat komen moet. "Het leven is fantastisch" maar dat maakt je voor het grote deel zelf, het in in jouw handen.
Good Luck voor je verdere tocht
groetjes
hugo
Hoi Peter,
Tof om te lezen dat er voor u een 'feest'maaltijd werd klaargemaakt. Dat jij voor de wijn zorgde kan ik best aannemen. Wie heeft ons leren wijn drinken???
Stilaan kom je voorbij de helft van je tocht en begin je af te tellen naar het grote eindpunt. Langzaam maar zeker. Tegen dat jij in Compostella bent zal ons Renéetje kunnen lopen. Voor jullie beide dan een grote ervaring.
Groetjes van Chris en Karl
Een dikke proficiat bij die 25 jaar met Rit samen. En heb ik het goed als ik stel: hoe meer kilometers van elkaar verwijderd, hoe groter toch de verbondenheid?
En stappen maar... dat is leuker dan verbeteren!!
Komaan, Peter, je bent nu al over de helft. We duimen voor je.
Oei, ik dacht dat ik mijn naam had ingetikt.
Blijkbaar niet. Hier is hij dan met veel aanmoedigende groeten:
Luc en Nadine
Een reactie posten