In België leek iemand, vooral wat trekjes betreft, op Bruno. Voor mij was het zo herkenbaar. Eerst heb je zoiets niet door, maar op eenbepaald moment 'herken' je iets bij die persoon. En ja hoor, ik wist het opeens. Dat lachje, echt Bruno.
Nu ontmoet ik dikwijls Marius uit Québec. hel wat van zijn trekjes en zelfs het gezicht lijkt enorm op Filip T.
Waarom deze beiden mijn pad kruisen, dat weet ik niet. Grappig is het wel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten