maandag 19 mei 2008

Wo. 07/05: Aumont-Aubrac - Aubrac (la tour des Anglais)

Een prachtige tocht voor wie (ikke) houdt van een ruig landschap, veel stenen, stevige wind, weinig beschutting en prachtige koeien. In de winter moet het leven hier hard zijn.
Toen ik het naturrreservaat had betreden en misschien een kilometer ver was, werd ik plots iets gewaar. Iets wat ikzelf heel goed (her)ken. De natuur 'omwikkelde' mijn hart op een heel bijzonder fijne en zachte manier. Het is zo'n heerlijk gevoel. Het was gewoon fantastisch. Sommigen van jullie zullen dit als vreemd ervaren. Je moet me dan maar eens om uitleg vragen want gek ben ik echt niet. Het gebeurde zo spontaan. Ik had me er niet eens op ingesteld.
Een heel eind verder kwam ik een man met een hond tegen. Ik vroeg hoe de hond heette. "Vitamine", zei de man. Geweldig niet?! Een hond is immers als een vitamientje voor mensen. Zij doen de mensen zoveel deugd. Ik zei het tegen de man en hij lachte. Zelf dacht ik aan Tim, onze zoon. Dat is ook een vitamientje :-). Leuke gedachte hé!

Geen opmerkingen: