Ik ken niet veel Italiaans, maar de laatste dagen komen ze op mijn weg. Vooral jonge Italianen. Met de weinige woorden die ik ondertussen heb geleerd (4 keer in Italië geweest) kan ik me vrij aardig uit de slag trekken. De binding met hen is heel sterk. Ik had me daar niet aan verwacht. Ze zijn bijzonder hartelijk, vinden de knuffelbeer van Tim geweldig. Ze zijn een luisterend oor en nemen me een beetje op als iemand van de familie. Dat doet deugd. Ik heb ook enkele kleine dingen gekregen, belangrijk voor op mijn weg. Elisa, Stefano, Alberto, ... Ook vanmiddag hier in de refugio en in het restaurant zag ik hen terug. Ze ontfermen zich echt over mij, geven een stevige knuffel en we zijn al op twee plaatsen uitgenodigd. Voor Rit heb ik al enkele mailadressen zodat ze kan chatten of skypen. Dan kan ze haar Italiaans waar ze erg goed in is verder oefenen.
Vandaag in Azorfa ben ik met Kim uit Ohaio en 3 Spaanse vrouwen op stap. Tina, Elena en Geraldine. De laatste is de mama van Elena en ze komen uit Madrid. De babbels waren leuk, deze middag samen op restaurant en straks samen eten klaarmaken. Ik word hier echt wel opgenomen.
Toeval? Elena deed vorig jaar de camino en wandelde een tijdje met een Australiër, Jim. Hij lijkt blijkbaar ontzettend op mij. Ze gaat zijn foto doorsturen. Benieuwd. Net zoals Filip Thire en Marius uit Canada beijzinder veel gemeen hebben. Er bestaat toch zoiets als tweelingszielen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten