Vandaag ging ik op stap met Dottie en J.C., het Amerikaans koppel uit Seattle. Het was een fantastsiche dag ondanks de vele regenbuien en de modder die aan je schoenen bleef kleven. Wat je ook deed, je geraakte de modder niet kwijt. Je stapte en het leek alsof je slechte danspasjes maakte.
Op een bepaald moment, 2 km na een pauze, stelde J.C. vast dat hij zijn regenjas vergeten was. It was raining cats en dogs. Het pad kwam juist uit op een kleine baan. Hij zette zijn rugzak tegen een boom en wilde te voet terug naar het dorp. Ik dacht: 2Misschien komt er wel een auto en dan doen we auto-stop. Nog geen 10 seconden later hoorde ik een auto, deed auto-stop en J.C. mocht meerijden. Dottie zette zich neer. Ik zei tegen haar: "Misschien brengt die aardige man J.C. wel terug". En inderdaad, korte tijd later kwam er een wagen aangereden... :-)
De knie bleef me vandaag parten spelen. Het knieverband helpt wel, maar er is altijd die onzekerheid. Ik heb dan ook niet zo'n goed contact met de grond. Mijn voet doet dan na verloop van tijd pijn omwille van de abnormale loopwijze. ik moet dan altijd precies opnieuw leren lopen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten