Zo, in Spanje dus, nog iets meer dan een dikke maand te gaan. Het is even wennen. Geen ontbijt, brood voorzien en anderes stappen tot je in een dorp bent waar de winkels open zijn. Koffie van hetzelfde laken een broek. Maar toegegeven, de koffie smaakt des te beter. De wegen zijn breder en de paden overwegend recht. Dat is in Frankrijk heel wat anders. De aanduidingen zijn heel goed.
Het landschap was prachtig (bergachtig): Het traject was vooral zwaar omwille van de modder. Aan het eind van de dag deden mijn buikspieren pijn. Vanaf 10 uur ongeveer stapte ik met Pamela uit Australië. Ze is in Engeland geboren, in Zuid-Afrika studies afgelegd en dan Australië. Ze is ergens in de 60. Ik had ze voor het eerst ontmoet in de ferme-auberge, in Frankrijk. Ze zas toen blij dat ze eindelijk iemand ontmoette die met haar spreken kon, Engels. En ik die dahct dat ik in Frankrijk mijn Frans ging verbeteren. Niet alleen dat, ook mijn Engels, Duits en Italiaans (nog nooit gestudeerd) gingen erop vooruit.
Het werd een fijne dag. Onderweg samen omze bokes gegeten met een prachtig zicht op vallei en bergen. Het was duidelijk dat we elkaar even moesten ontmoeten. Dat gebeurt nu eenmaal op de camino. 's Avonds trakteerde ze me op een wijntje.
De gîte was ok, maar het sanitair primitief. Weinig privacy.
To know the way
We go the way
We do the way
The way we do
The things we do
It's all there in front of you
But if you try hard to see it
You'll only become confused.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten