Een te lange dagtocht zal je zeggen en inderdaad, het laatste stukje met de bus, net als in Burgos. je kan de kilometers lopen als je wil, maar industriezones zijn echt niet zo interessant. Het weer was prachtig. Het landschap daarentegen was vrij eentonig al heb ik opnieuw genoten van de wandeling. Er is altijd wel iets dat ik mooi vind. In reliegos een koffietje gedronken en de muziek was er super. Dus daar stond ik even met rugzak wat te wiebelen. Het voelde goed. We vervolgden onze weg en een dorp verder kwamen we Christiane terug tegen. Dat was in Mansilla de las Mulas.
Christiane is eigenlijk op deze camino niet echt veranderd. Toch zeker niet op het vlak van google raadplegen onderweg op haar ik weet niet hoe dat ding heet. Ze heeft een verantwoordelijke job op een bank en tijdsindeling, gebonden zijn aan tijd is erg belangrijk. Wel, zoveel weken verder zie ik daarin geen verandering. Het is gewoon een vaststelling. Catherine en Crhsitiane stappen all lange tijd samen. Soms stappen ze alleen, maar 's avonds vind je ze altijd terug op eenzelfde kamer in een refugio of klein hotelletje. Ik heb Catherine eens gewegd dat ieder moet doen wat hij/zij wil, maar dat je heel wat mensen kan ontmoeten door alleen te stappen of samen met anderen een kamer te delen. Wel, de dag nadien zouden ze dat een week toepassen. Een dag later liepen ze alweer samen. Catherine weet dat het inderdaad interessant is zoals ik de weg maak, maar ... Dus Christiane had het dorpje allang verkend en ging alvast naar het busstation. We hadden nog meer dan een uur de tijd. Catherine aarzelde, maar uiteindelijk nam ze samen met mij een kijkje in het dorp.
Twee uur later waren we in Leon. Maar het was zaterdag en vanaf 2u was alles dicht. Gelukig heb ik nog snel een paar sokken kunnen kopen. Ik had immers in Fromista een paar laten hangen aan de wasdraad. Normaal was ik meerdere dingen, maar die dag slechts 1 iets. Vandaar allicht.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten