Ontbeten bij de paterkens :-) en in zoverre het ging een babbel gedaan met een broeder. Toen ik door wilde gaan, maakte hij een sandwich voor mij. Ik vond dat heel lief. Het bezoek aan Burgos bleef beperkt tot enkele indrukken. Het was zondag en het regende. Alles was dicht. Een eind verder, in een klein dorpje, zag ik een koppel. Ik stapte verder. Iets later hoorde ik iemand al dribbelend dichterbij komen. Het was de man van het koppel. Stel je voor: de camino met een basketbal! En dan nog een paarsroze koptelefoon op zijn hoofd. Ja, het stoorde me even. Maar nog geen 30 seconden dacht ik al anders. Ieder zijn camino, dacht ik en hops, de opkomende ergernis was verdwenen. Zo zie je maar dat je tegen eenzelfde iets anders kan kijken als je dat wil!!!
Iets verdfer kwam ik hem tegen. Hij was aan het filmen. Iets later kwam zijn vrouwtje toe. Ze heeft eennieuwe knie en kan niet even snel stappen. Hij vroeg me een paar foto's te trekken van hen en de achtergrond. Nadien ging ik even de kerk bekijken. Toen ik terugkwam, waren ze er nog steeds en ... we zijn samen verder gestapt tot de refugio. Ook de volgende dag hebben we dat gedaan.
Na de douche hebben we een hele namiddag samen rond een tafel gezeten. Hij schrijft prachtige gedichten , is aan een boek bezig. Als je zijn achtergrond kent, onvoorstelbaar. Hij had even goed een crimineel kunnen worden. Zijn moeder heeft verschillende kinderen, maar geen enkeel van dezelfde vader. Zij deed de straat. Van de kinderen is vaak niet veel goeds gekomen. Hijzelf werd verstoten door zijjn moeder omdat de papa een zwarte is en moeders worden daar op gepakt, nog altijd. Maar deze man heeft zo'n levenswijsheid en is zo positief ingesteld, kan aardig relativeren. Ik heb ervan genoten en van geleerd. Ze zijn sinds twee jaar samen. Een mooi stel.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten