zondag 29 juni 2008

Zo. 29/06. O Cebreiro - 4 km voor Serria

Om 6u verzamelen aan de bar. Eerst even gekeken naar dat wonderbaarlike natuurfenomeen waarbij je zelf boven de wolken staat en het dal helemaal verdwenen is in een wolkensliert. Neem daarbij nog de prachtige kleuren van de langzaam opkomende zon achter de bergen in de verte. Adembenemend. Na het ontbijt afscheid genomen. Jaime zie ik niet meer terug op de camino en ditmaal geen tranen. Samen met Michel zo'n 37 km gestapt. Ook nu was het landschap om van te genieten en de kastanjebomen die we soms tegenkomen zijn indrukwekkend. Tweemaal kwamen de koeien ons tegemoet. Zij de ene richting, wij de andere. Ik heb er foto's van genomen. Daar hou ik van. Ik denk dan vaak terug aan vroeger, aan mijn vakanties in Tancremont en het werk op de boerderij. De refugio waar we ons nu bevinden valt heel goed mee. Veel intiemer dan de vorige. Nog zo'n 118 km tot Santiago en dan zo'n 85 km tot Finisterra. hastalapastatotdevolgendeupdate.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Na de "laatsteschooljaarsdrukte" heel wat om bij te lezen.
Wat een fantastisch verhaal. Bedankt om het met ons te delen!
We volgen je verder voetstappen met bewondering!
Je bent er bijna!

Tot hoors,

Hilde VO en Co

Anoniem zei

Hallo Peter
Weer een hele boterham om te lezen en te genieten van je ervaringen. Eigenlijk heb je met koeibeesten al altijd wel iets gehad en kom je ze af en toe eens tegn op je levensweg.
Waren zij niet mee de oorzaak dat je de liefde tot de franse taal vond en er je beroep van maakte, waren zij het niet die je lieten genieten van het leven in de Ardennen, je ziet maar en nu,komen ze je tegen op je verre tocht.
Stap verder Peter de aftelling gaat vlugger en vlugger maar blijf er van genieten
groetjes
hugo

Anoniem zei

Hoi Peter,
Voor mij is momenteel het woord 'tijd' een nieuw begrip aan het worden. 't Is nog niet goed doorgedrongen dat ik niet dagelijks naar het werk moet. Het ritme van de haast zit er nog goed ingebakken. 't Was tof dat smsje van u te mogen ontvangen op mijn laatste/eerste dag. Als je terug een Lierenaartje bent geworden kunnen we misschien samen dat woord 'tijd' is definiëren. Grappig dat jij in al die maanden de aardbol langzaam onder je voeten liet wegdraaien en dat ons René leerde stappen. 't Is een komiek zicht haar te zien lopen.
Die laatste +/- 200 km moeten toch een enorm gevoel geven. De 'tijd' is al die maanden voorbij gevlogen en nu sta je er (bijna).
Het is bewonderenswaardig.
Groetjes van Chris en mezelf en laat maar een seintje als je in Compostella bent.
Karl