FARGO 2 - Finisterre (ma. 07/07)

We hadden opnieuw om 20u afgesproken. Ik vertelde Andrea dat ik in zee was gegaan en dat ik mijn halsdoek nu zou gaan verbranden. Die halsdoek (zie foto's), al een paar jaren oud, had me de hele tocht beschermd tegen koude en zon.
De weergoden waren ons niet gunstig gezind. Er hing een zwaar wolkendek. Maar nogmaals: 'Il faut avoir confiance'. Er kwamen mensen terug van de vuurtoren. Zij geloofden blijkbaar niet in wat er te gebeuren stond: het aanschouwen van de ondergaande zon. Ook het Italiaans gezinnetje keerde terug. De volgende dag zouden ze het zich beklagen ;-).
Toen we aan de vuurtoren waren, zag het er op het eerste gezicht niet goed uit. Heel veel wolken. "Maar dan nog kan het de moeite zijn", dacht ik. "Dan is het genieten van prachtig gekleurde wolken. Dat is toch ook een mooi spektakel, niet?!" Ik verbrandde mijn halsdoek op de speciaal daarvoor voorziene plaats. Andrea deed hetzelfde. Nadien gooide ik een meegedragen steen de oceaan in. Het water zou de steen wel 'schoonwassen'. Andrea had witte wijn meegebracht in brik. Echt lekker was het niet, maar symbolisch vonden we het best ok. We gingen op een rotsblok zitten, net als een tiental andere pelgrims. Ik tuurde de horizon af. De zon zat verscholen achter wolken, maar kleurde de wolken. Opeens zei ik: "Ik denk dat we de zon zullen zien ondergaan. De onderste band lijkt wolkenvrij. Het is het omgekeerde van gisteren". Inderdaad, ik kreeg gelijk. Korte tijd later zagen we een geeloranje gekleurde avondzon verschijnen vanachter een wolkenband, dan zagen we ze volledig om nadien langzaam te verdwijnen achter de horizon. "Un grande finale" (Italiaans)!!! Ik begon te applaudiseren en de anderen volgden mijn voorbeeld. Het was mooi, het was prachtig, het kon niet beter zijn!!! Mijn camino in schoonheid afsluiten, een voltreffer!
Ook deze avond eindigde met een babbel bij een drankje. De volgende dag zou ik de bus nemen naar Santiago. Andrea zou nog enkele dagen blijven. Allicht is ze naar het strandje gegaan. Ik had het haar aangeraden. We namen afscheid van elkaar en ik trok richting mijn bedje.