Donderdag 30 oktober: Michael en Doris zijn ons komen opzoeken in onze thuishaven, Lier. Het was een blij weerzien. Vaak sturen we mailtjes naar elkaar, maar in levende lijve is toch altijd een beetje anders. Vrijdag hebben we Lier verkend, een gezellig groen stadje, omringd door water. Het heeft iets en ze zullen wel gevoeld hebben dat we er eigenlijk op verliefd zijn. 's Avonds een partijtje bowling, maar dat liep niet goed af. Al bij één van de eerste beurten viel Michael als een ballerina op de grond. Hij had zijn voet omgeslagen, dachten we met zijn allen. We speelden verder, twee uur lang. Rond 23u15 waren we weer thuis. Maar de enkel werd dikker en dikker. We besloten naar spoed te gaan. Wat bleek? Er werd een vervelende barst vastgesteld. Hij moest de volgende dag geopereerd worden. Dat maakt dat hij een nachtje in de kliniek moest blijven na de operatie. Voor Michael een ware ramp. Stilzitten en afhankelijk zijn gedurende 6 weken, het is niets voor hem. Ze hebben het in de kliniek wel gevoeld, denk ik :-). Zondagmiddag zijn ze dan huiswaarts gereden. Maar ze komen zeker terug. Ondertussen gaat het al wat beter met Michael en mag hij zijn voet al lichtjes belasten. Hopelijk komt het gauw in orde zodat hij zich kan voorbereiden op zijn (hun) volgende etape richting Compostella. Ze zullen er nog twee jaar over doen. Ik ben ene beetje jaloers op hen zoals zij dat waren toen zij de camino verlieten en ik verder stapte. Die weg heeft iets. We zijn er allemaal verliefd op. Ik toch zeker :-) :-) !!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten