Tijdens het zappen kwam ik bij het programma 'de bende van Wim' en hoorde de naam Muxia vallen. Vandaar dat ik bleef kijken en wat wijzer werd over de scheepsramp met de olietanker 'Prestige' in 2002. Een deel van de rotsblokken aan de kust in Finisterre dragen er nog de sporen van. Dat had ik toen ik er stond wel opgemerkt.
Toen zag ik plots de prachtige kathedraal van Santiago de Compostella en ik voelde hoe heel mijn lichaam, al mijn cellen, hier intens op reageerden. Het ontroerde me sterk. Die herkenning gaat echt wel diep. Op zo'n moment besef je de 'impact' van de tocht. Ik hoop het nog eens over te kunnen doen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten