zaterdag 14 november 2009

Vertellen over mijn camino-ervaring.


Donderdag 12 november was ik op Capenberg in Boechout. Mijn gepensioneerde collega's van het Xaveriuscollege (Borgerhout) hadden er hun jaarlijkse bijeenkomst met spreker en etentje. Ik kreeg een uurtje om mijn verhaal te doen. Ik begon met te zeggen dat 2500 kilometer in één uurtje samenvatten een haast onmogelijke zaak was. Toen het uurtje om was, had ik het gevoel dat ik 'geslaagd' was in mijn uitgangspunt. Ik wilde mijn collega's laten proeven van de sfeer. Ik heb mijn hart laten spreken en dat hebben ze gevoeld :-). Het is opmerkelijk hoe heel mijn lichaam reageert op zo'n moment. Bij het zien van de foto's, bij het vertellen van anekdotes. De camino, het laat zijn sporen na :-).

Geen opmerkingen: