Vertellen voor de klas begint als volgt ...

Vandaag ga ik weer op pad. Terwijl ik vertel of de foto's samen met jullie bekijk, zal ik de tocht herbeleven. Gevoelens van vreugde, ontroering en verdriet, vertwijfeling en verbondenheid, ik zal het allemaal voelen. Mijn lichaam, al mijn celletjes zullen spontaan en direct reageren. Net zoals ik kippenvel kreeg de laatste kilometers tot in Santiago, zal ik ook nu kippenvel krijgen. Ik heb er geen controle over en dat hoeft ook niet. Het is de herkenning. Mijn lichaam reageerde ook toen ik in een bepaald TV-programma de kathedraal van Santiago zag. Het toont hoe sterk de weg op je inwerkt. Het toont hoe sterk je verbonden geraakt met en op deze weg. Ik geloof heel sterk in de energetische uitstraling van deze weg, een weg bewandeld door miljoenen pelgrims door de eeuwen heen, allen met hun motivatie, hun beweegreden om de weg te volgen, om de weg te stappen naar een gemeenschappelijk doel, Santiago de Compostelle, en dus naar je innerlijke zelf.