DE SCHAT ZIT BINNEN IN JEZELF !!!

KAART met stopplaatsen en dergelijke krijgt een EXTRA

Ik heb bij bijna alle symbooltjes een foto toegevoegd. Foto's die meestal niet zijn opgenomen in de diavoorstelling. Soms vertellen ze iets over de slaapplek, soms geven ze beeld van de omgeving en soms tonen ze (enkele van de)pelgrims die op de één of andere manier iets voor mij betekent hebben en :-) ik voor hen want DAT IS (ook) DE WEG !

Vertellen over mijn camino-ervaring.

Donderdag 12 november was ik op Capenberg in Boechout. Mijn gepensioneerde collega's van het Xaveriuscollege (Borgerhout) hadden er hun jaarlijkse bijeenkomst met spreker en etentje. Ik kreeg een uurtje om mijn verhaal te doen. Ik begon met te zeggen dat 2500 kilometer in één uurtje samenvatten een haast onmogelijke zaak was. Toen het uurtje om was, had ik het gevoel dat ik 'geslaagd' was in mijn uitgangspunt. Ik wilde mijn collega's laten proeven van de sfeer. Ik heb mijn hart laten spreken en dat hebben ze gevoeld :-). Het is opmerkelijk hoe heel mijn lichaam reageert op zo'n moment. Bij het zien van de foto's, bij het vertellen van anekdotes. De camino, het laat zijn sporen na :-).

Jaime + Peter en de camino aragonés

De sfeer geproefd. Jaime was de 'oude', maar de weg, de camino was anders. Wanneer je Santiago de Compostella niet als doel hebt dan is de beleving toch wel anders. Af en toe kon ik de sfeer van de camino even proeven. Vooral de twee babbals met Nacho, een Spanjaard van ongeveer 37 jaar en de afscheidsknuffel in Puente la Reina brachten het camino-gevoel even naar boven. Voor de rest leek het meer op een trektocht. Op dit traject waren ondanks de maand juli weinig pelgrims. De tocht was soms zwaar omwille van de hitte en veel schaduw was er niet te vinden. Het was even uitkijken naar het punt waar camino francès en aragonés samenkomen, maar het bleef vrij rustig vanbinnen. De samenvloeing bevindt zich kort voor Obanos, maar aangezien ik vorig jaar een ommetje had gemaakt, was dat punt Eunate. Nadien overnachten in Puente la Reina en de bus naar Logrono om van daaruit de bus te nemen naar Barcelona, de thuishaven van Jaime. In ieder geval was het bijzonder fijn dat we weer even samen op weg waren. Iets meer dan 170 km hebben we afgelegd in een mooi landschap.

Ik zocht niets ... De camino gaat verder (2)

"Ik zocht niets en in het niet zoeken heb ik een 'schat' gevonden". Mooier kan ik het niet verwoorden.
De camino gaat inderdaad verder en is alom aanwezig. De camino reikt je heel wat aan, aan schatten. Schatten die op dat moment soms geen betekenis hebben. Je stopt ze in je rugzakje, je stopt ze in je hart en wanneer de tijd rijp is, ontdek je de betekenis ervan. Op één van mijn foto's schreef ik: "El camino es el camino de tu corazón". Niets is minder waar. Zo zijn er nog dingen die ik toen gedacht heb zoals 'het staat in de sterren geschreven' of 'il faut avoir confiance'. Het maakt allemaal deel uit van mijn weg, mijn camino. Het zal deel uitmaken van jullie camino wanneer jullie die stap zetten.
"Ik zocht niets en in het niet zoeken heb ik een schat gevonden". Het doet me ook denken aan 'De Alchemist' van Paulo Coelho (vandaag is dat in me opgekomen). Ik heb het boek een hele tijd voor de camino gelezen. Vreemd genoeg is er een link tussen het boek en tussen wat er zich aandient op mijn levensweg. Paulo Coelho maakt nog op een andere manier deel uit van mijn camino. Op de weg heb ik wel eens een oefening uit zijn boek over zijn camino gedaan. En de dag dat ik in Santiago ging toekomen, zag ik in een bar een affiche hangen over deze Braziliaanse schrijver en hetg deed me veel plezier. 'De Alchemist' gaat over Santiago, een herdersjongen, die op zoek gaat naar een schat en na een lange reis zal hij de schat vinden daar waar hij vertrokken is. Ook hier gaat het eigenlijk over de weg naar het hart.
ONT-MOETEN, daar ligt de essentie!

De camino gaat verder. (1)

Binnenkort reis ik af naar Barcelona. Jaime, met wie ik uiteindelijk meer dan drie weken heb gestapt en met wie ik veel gedeeld en beleefd heb, heeft me uitgenodigd. Het deed me ontzettend veel plezier. Hij is ondertussen 75 geworden en heeft de camino voor de negende keer gevolgd. Samen kijken we echt uit naar onze ontmoeting. De eerste week gaan we de camino Aragonés volgen. Dat is een camino die vertrekt in de Pyreneeën en het eindpunt is Puente la Reina, een plaats waar ik mooie herinneringen aan heb. De ontmoeting daar met Marta uit Italië duurde slechts vijf minuten. Het zal voldoende zijn om een heel eind verderop elkaar opnieuw te ont-moeten. Het zal één van de mooie en waardevolle momenten op mijn camino worden.

Nadien zal ik met Jaime een weekje doorbrengen in zijn buitenverblijf in Val d'Aran om de dag voor het vertrek José en Inès te ontmoeten. Twee vrienden van die samen met ons de Pyreneeën zijn overgestoken (St Jean Pied de Port - Roncesvalles).

Benieuwd of (concrete) plannen? L'histoire d'un pèlerin vous intéresse?

Hoi! Al grasduinend ben je (misschien) op dit blog terecht gekomen. Mogelijk wil je de tocht zelf ook ondernemen (en zit je met een aantal concrete vragen) of misschien ben je dat helemaal niet van plan, maar ben je wel benieuwd naar de ervaringen van een pelgrim. Ik ben graag bereid om je te vertellen hoe ik de camino ervaren heb. Ook heb ik enkele mooie beeldpresentaties die ik altijd wel wil tonen. Je kan me contacteren via volgende e-mailadres: peter.moeremans@hotmail.com. Vous pouvez toujours me contacter!

Wil je de sfeer proeven van kerk en zang, wil je je pelgrim voelen?

Op het net heb ik het pelgrimslied gevonden. De tekst vind je gemakkelijk, maar er is meer te vinden :-). Kijk rechts naast dit bericht, je vindt er de tekst én het lied gezongen door een aantal pelgrims in de prachtige abdijkerk Saint-Foy in Conques. Voor mij een mooie herinnering op vele vlakken. De rust en stilte die ik vaak gevonden heb in kerken, de pracht die de 'eenvoud' van een aantal kerken uitstraalde, de (ver)binding tussen pelgrims, de brief die ik geschreven heb naar Rit en de brief die ik geschreven heb naar Tim, het onderhoud dat ik had met de prior omdat ik mijn overleden oom die Norbertijn was en bij wie ik heel wat mooie vakanties had doorgebracht nog iets te vertellen had, het weerzien van enkele pelgrims zoals Marcel en Micheline (B), Doris (Ch), Aris (Nl), die onverklaarbare band met France en Jean-Pierre (Canada), met Veronik en Sabine (F). Daar heb ik ook voor het eerst Jaime (Sp) gezien toen hij met de prior, frère Cyriel, praatte. Twee dagen later zal onze vriendschap een feit worden. Ik kan geen mooiere link vinden als deze (web)link. :-)

We zijn ondertussen al een tijdje verder, maar op 16 september was ik jarig en toen kreeg ik dit hondje cadeau van Rit en Tim. Het is een Cavalier King Charles en hij draagt de naam PIF. Pif is een geweldig mooi hondje en superlief.

Vanwaar de naam PIF? Ik heb hem genoemd naar het gelijknamige hondje dat ik met zijn baasje ontmoette toen ik op weg was naar Issy-l'Evêque. Die dag was wel echt een heel speciale dag op mijn tocht. Hartverwarmende ontmoetingen, een onvoorstelbare hulpvaardigheid en aan de andere kant de 'angst' dat de tocht zou kunnen afgelopen zijn omwille van een 'doorzak'gevoel in de rechterknie. Op zijn minst één ontmoeting (de uitnodiging van Alix voor het dîner, zie april 2008) was niet toevallig en als je het mij vraagt was er zelfs nergens sprake van toeval. "Le hasard n'existe pas. C'est quand Dieu voyage incognito"

Weerzien van de kathedraal en de Costa da Morte op televisie!

Tijdens het zappen kwam ik bij het programma 'de bende van Wim' en hoorde de naam Muxia vallen. Vandaar dat ik bleef kijken en wat wijzer werd over de scheepsramp met de olietanker 'Prestige' in 2002. Een deel van de rotsblokken aan de kust in Finisterre dragen er nog de sporen van. Dat had ik toen ik er stond wel opgemerkt.
Toen zag ik plots de prachtige kathedraal van Santiago de Compostella en ik voelde hoe heel mijn lichaam, al mijn cellen, hier intens op reageerden. Het ontroerde me sterk. Die herkenning gaat echt wel diep. Op zo'n moment besef je de 'impact' van de tocht. Ik hoop het nog eens over te kunnen doen.