dinsdag 6 mei 2008

Ik wil me niet neerhalen, maar ...

Mensen, kijk toch niet teveel op naar mij in wat ik doe. Ik heb heel mooie kanten, heel mooie ikjes, maar er zitten er een paar venijnige tussen en die zijn geregeld heel dominant aanwezig. Ik hoop dat de weg me leert om op een goede manier te tonen wat ik wil tonen. Ik hoop dat de weg me leert dat wanneer ik het oneens ben met iemand, dat ik het op een héél andere manier kan zeggen dan ik al zo vaak gedaan heb (!!!) en waar ik zovéél spijt van heb. Er is de weg, er is het doel en na Santiago zijn er opnieuw verschillende wegen, richtingen die kunnen uitgegaan worden. Ik ben momenteel aan het timmeren aan die weg die mooie perspectieven biedt, omdat ik van hen hou. Ik heb het nooit zo beseft als nu.

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Peter,

Je antwoordje op mijn sms deed me onmiddellijk naar je blog gaan. Ik had de pc nog maar pas opgestart. Heel benieuwd heb ik je verdere verhaal gelezen en wat ons opviel waren enkele dingen. Dat je jezelf tegenkomt wordt door veel mensen gezegd.
Dat Peterke is niet altijd dezelfde, soms fijn en soms moeilijk. Ieder van ons heeft positieve en negatieve kantjes en bij de ene ligt het positieve iets hoger dan bij de andere. Zo zitten we nu eenmaal in mekaar. Wat jij schrijft geldt eigenlijk voor ieder van ons. En wij mogen toch zeggen dat we u een beetje kennen. Er zijn raakpunten met mij. Ik herken mezelf dikwijls in de dingen die jij zegt en schrijft of die anderen over u vertellen.
Dat Rit en Tim heel belangrijk zijn voor u bewijst jullie 25 jaar samenzijn. Tim is een toffe rakker en volwassen worden is niet altijd eenvoudig.
Blijven timmeren aan die weg kan een mooie toekomst geven.
Het opkijken naar u ligt vooral in het feit van de prestatie die je levert om je doel te bereiken. Dat vind ik speciaal aan u. Eerlijk gezegd toen je de eerste keer tegen mij zei dat je naar Compostella wou gaan moest ik even slikken, ik kon het niet geloven dat jij zo'n grote tocht zou aandurven.
De manier waarop je u soms bloot geeft is ook bijzonder en ook hierin vind ik veel herkenningspunten.
De natuur... da's echt beleven als je ons gejaagd bestaan kunt loslaten. In uw verhaal is dat te vinden. Onze natuur is imposant. Wij hebben soms ook dat gevoel in Oostenrijk als we bergtochten maken en ons zo nietig voelen langsheen die enorme bergen. Dan staan wij ook dikwijls stil om van die natuur te genieten. En in de stilte zie je veel, zeer veel.
Je verhaal lijkt op sommige momenten op de 'celestijnse belofte' en het 'tiende inzicht'. Allez zo komt dat bij mij over. Toeval bestaat niet.
Geniet verder van je tocht.
Het gaat je goed broertje.
Chris en Karl

Anoniem zei

Peter, als je ergens te velde een kerkje tegen komt, denk dan eens aan ons kleinste mannetje dat opnieuw erg ziek is en ontsteek eens een kaarsje voor hem. Je zou er ons ongelooflijk mee plezieren !

Groeten
evelien

Anoniem zei

Hallo peter
Bllij weer even je weekmagazine te lezen. Deze maal heb ik het zeer dikwijls gelezen amvorens mez aan het schrijven te zetten.
Na vele jaren zie ik een stuk van je naar buiten komen dat ons eigenlijk al lang bekend is maar iets dat jezelf meot ontdekken en ervaren - dus m.a.w. dit komt zeer positief over.
Kansen laten liggen doet wel ieder van ons maar de akns is voor bij dus dan maar weer vooruit blikken.
Het gevoel van tijd verknoeiën moet je zeker niet hebben, misschien was het nu de tijd om dit alles te ontdekken,te voelen.
En je uiten t.o.v; je gezinnetje en anderen dat kan bij de een al wat sneller groeien dan bij de anderen, je deed je best en deze tocht legt een hele boel zaken bloot van je zelf omdat je nu een pak tijd hebt om aan al die zaken te denken, en je timmerwerk aan iets nieuws is het bewijs dat je gevonden hebt wat je al lang aan het zoeken wqs. Kom op voor jezelf, hou eerst van je zelf dan kan je deze mooie dingen gemkakkelijk overdragen naar anderen, naar je directe omgeving.
Blijf deze weg volgen ook al komen er nieuwe hindernissen.
Peter trek verder en heb je nood aan een babbeltje neem je gsm en stuur een berichtje.
Volgens de kaar t zit je al een 900km ver van ons maar dichter bij je doel.
knuffel en groetjes
hugo

Anoniem zei

Je doet het goed Peter. En stilstaan bij goede dingen maar ook de minder goede, dat hoort er zeker bij. Je hebt tijd genoeg om over van alles en nog wat na te denken, prijs je gelukkig, geniet. Mijmer rustig voort, je komt er wel. Eenmaal thuis spring je hoogstwaarschijnlijk terug op de niet te stoppen trein van werk, stress en dagen die veel te kort lijken. Terug zoeken naar een gaatje om even bij het leven stil te staan, terug plannen om even op adem komen om de dag erna opnieuw te beginnen.
Ik zou zeggen, geniet met volle teugen van alles wat je tegenkomt op je weg.

Groetjes Myriam

Anoniem zei

Dag Peter,


Wat zijn onze werelden op dit moment verschillend?
Wij druk doende met VOETlink, vergaderingen hier en GOK-toneeltjes daar.

Jij druk doende met stappen, nadenken, afzien en genieten.

Het was een hele tijd geleden dat ik je blog nog heb geopend en ik ben echt blij te lezen dat alles nog altijd goed gaat.

Er zijn denkers en er zijn doeners en jij combineert op dit moment beide, fantastisch!!

Groetjes, Filip De Mey.

kris zei

halo mijn stappend broertje, ik hoop dat alles prima verloopt (verstapt beter gezegd). Want het is nu inmiddels 10 dagen geleden dat er nog wat nieuws in je krant stond. Ja ik ben een echte fan en eentje van het eerste uur. mogelijk staat er ergens in het weekend een pécétje voor je klaar om wat op te tokkelen en ondertussen je voetjes en knietjes te laten rusten. à bientôt. Kris.

Anoniem zei

Hoe zal ik dit uitleggen, dit waarom
wat wij vinden niet is
wat wij zoeken?

Laten we de tijd laten gaan
waarheen hij wil,

en zie dan hoe weiden hun vee vinden,
wouden hun wild, luchten hun vogels,
uitzichten onze ogen

en ach, hoe eenvoud zijn raadsel vindt.

Zo andersom is alles, misschien.
Ik zal dit uitleggen.
(R. Kopland)

Het ga je goed, Peter.
Bedankt voor de 'open' brieven.
Ze raken me.

Lieve

Anoniem zei

Hallo Peter
Fantastisch je eens life te horen, precies of we waren met elkaar onderweg, al moet je nu om 16.10u nog maar 500m gaan om je rustplaats voor vandaag te bereiken, zo was ik dan toch enkel minuten met je onderweg.
Als er geen "weekend krantje" komt zoals we gewoon zijn van je dan weet je dat ik je ergens opzoek ben om toch iets van je te vernemen.
Je klonk zeer positief.
Ziehier aan de lezers van Peter's Blog toch wat "informatie":
Peter bevind zich momenteel, vandaag 19 mei, in Mont Lauzun en morgen komt er weer een tocht van 30km richting Moissac. Morgen passeert hij Lauzerte en is dan in de helft tussen Le Puy en St Jean Pied de Port de grens met Spanje; Hij moet nog "een 1100km" gaan. De knie speelt af en toe noch parten maar met de steunband gaat het wel beter.Alhoewel zijn rugzak nog wat te zwaar weegt gaat alles naar believen. En de vraag van Peter is hoe kan ik mijn rugzak wat lichter maken. Positieve noot is dat hij af en toe in een groepje pelgrims terecht komt, dat maakt enerzijds de tocht wat lichter en anderzijds maakt dit hem ook wat rijker gezien de contacten.
Momenteel bestaat het groepje uit 2 Zwitsers, 2 Duitsers, een Spanjaard en Peter.
We hadden het in onze babbel even over Nonkel Pater, de Nobertijn uit Averbode die in Brazilië en Tancrémont vertoefde, ik vond het fijn even over "onze pater" te spreken en was verwondert hoe Peter eigenlijk veel van deze man hield, we hebben over onze Nonkel Pater eigenlijk dezelfde toffe ideën niet tegenstaande ons verschil in ouderdom. Hij liet op ons beide een hele boel herinneringen na.
Hé Peter stap lustig verder ondertussen hebben je lezers toch wat info over jou en hoop ik dat je toch in de komende dagen ergens een computer vindt maar ik weet dat je reeds al je teksten hebt voorbereid.
Nen dikke knuffel en groetjes
hugo