De bus deed er drie uur over om de 86 km te overbruggen! Ik drie dagen hihi. Op de bus zat onder andere het Italiaans gezinnetje. Ik vertelde hen dat we de zon toch hadden zien ondergaan in Finisterre. Ze vonden het spijtig dat ze dat gemist hadden.
In Santiago bestelde ik mijn treinkaart voor de volgende dag. Vervolgens snoof ik nog wat de sfeer op, kocht een paar souveniertjes, at ergens een menu, verbleef in dezelfde kamer als de vorige keer (toen met michel, nu met een Duitse jongen van wie ik de naam vergeten ben) en ontmoette Bob uit Manchester (Villar de Mazarife - refugio de Jesus) en Jérôme, de jongen uit Frankrijk (die ik voor de eerste keer ontmoet had in Frans Baskenland) en wiens mama kort geleden was overleden (= de hoofdreden van zijn camino). Ze was slechts 50 jaar. Ik hoop dat de tocht hem gebracht heeft waarnaar hij op zoek was.
Het was fijn om hen nog even terug te zien, nog even na te mijmeren over onze ontmoeting, onze tocht. Hier eindigde mijn avontuur.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten