woensdag 30 april 2008

Di. 22/04: Larochemillay - Luzy - Issy-l'Evêque

In Luzy stuurde ik 1,5 kilo naar huis. Alle beetjes helpen, nietwaar?! Na de middagpauze trok ik verder. Het werd een moeilijk stuk. Het parcours zelf was niet zo moeilijk, maar de sneel afdaling eiste haar tol. Nieuw element: ik had geregeld het gevoel alsof ik eender welk moment door mijn knie kon zakken. Het maakte me radeloos, onzeker en bang. Compostella leek opeens zover weg. Twijfel alom. Ik steunde zoveel mogelijk op mijn bâton en nam mijn tijd (in zo'n situatie kan ik plots mijn tijd nemen).
Onderweg kwam ik twee keer een hond tegen. De eerste keer schoot een grote zwarte hond naar me toe. Ik reageerde rustig, zei enkele woordjes en keek niet naar de hond. Ik liet hem wat snuffelen. Gevolg: hij wilde met me spelen. Oef!
Verderop kwam een klein, vinnig, moddervuil hondje op me af. Hij kwam van een boerderij een eindje verder. Hij sprong al blaffend tegen me aan, even laten snuffelen, even strelen en hop, weg was ie. Dat deed hij de hele tijd door tot we in Issy waren. Hij volgde me de hele tijd. Eerts vond ik dat leuk, een kameraadje. Later begon ik me zorgen te maken. Zou hij nog zijn stalletje vinde? Telkens opnieuw verdween hij, kwam terug, vloog tegen me aan, even strelen en hop. Hij werd zelfs bijna aangereden door een politieauto.
Dit hondje was allicht de reden van het volgende. Lees in een volgend bericht.

Geen opmerkingen: