zaterdag 5 april 2008

L'abbaye de Scourmont

Gebed en stilte maken deel uit van dit monnikenleven. Wie er logeert, kan in de kerk op geregelde tijdstippen deelnemen aan gebedsmomenten, zoals de Nonen, de Vespers, ... Ik ben twee keer naar de mis gegaan en twee keer naar de Vespers. Het hoort bij mijn tocht, vind ik persoonlijk. Het is een moment van bezinning, van reflectie.
De eerste keer zongen ze het credo in het Gregoriaans. Dat deed de tranen rollen. Mijn vader was heel dichtbij. Hij heeft dit zo vaak gezongen. Soms lijkt het alsog deze tocht je een aantal dingen uit je leven laat herbeleven. Het kunnen ook gedachten zijn die plots weer opduiken. Het lijkt alsof je op deze manier dingen kan/mag verwerken, alsof je met bepaalde dingen in het reine kan komen. Ze bieden zich aan op eender welk moment van de dag. Je doet er mee wat je wil. Voor mij zijn het bijzonder mooie ervaringen. Of ik er geraak of niet is niet zo belangrijk. Langer op weg zijn, zal de toch natuurlijk wel verder verrijken. Maar wat ik nu al heb beleefd, maakt mij al 'rijker' en laat me bepaalde dingen veel beter beseffen. Of het blijvend is, weet ik niet. Of ik anders ga zijn, anders ga reageren weet ik niet. We vallen als men snel terug in 'de plooi'. Iets zal natuurlijk wel blijven hangen. Daar ben ik eigenlijk wel van overtuigd.

Geen opmerkingen: