Politiek gezien slaat België een mal figuur.

vrijdag 11 april 2008

Politiek gezien slaat België een mal figuur.

Geregeld gehoord. Ik doe mijn best om het uit te leggen.

6 opmerkingen:

Anoniem zei: Hoi Peter,
Wel tof nog eens te weten waar je op dit moment vertoeft. Troyes, daar verblijf je nu. We zullen wel aan de foto's zien hoe dit stadje eruit ziet. In alle geval heb je bij ons precies iets losgemaakt betreffende Frankrijk sinds dat weekendje met die lekkere champagne. Dat je al eens lift kan ik best begrijpen. Ik heb je zien stappen en toen bleek wel dat je pijn had. Hopelijk gaan de knieperikelen langzaam weg. Het lichtpuntje is nog iedere dag van de partij. Dat was en is een belofte die we nakomen.
Wel grappig hoe je soms de dingen verteld in je blog, precies een andere Peter. Misschien is het een andere kijk op alles. 'k Weet het eigenlijk zelf niet goed maar doe zo verder. Je loopt op het juiste pad en je zal uw doel wel bereiken.
Geniet nu maar van je rustpauze in Troyes. Tot het volgende berichtje. Een dikke knuffel van alle Schellenaartjes.; 11 april 2008 om 19:00
Anoniem zei: Je raadt het nooit: in mijn cursus Gedragswetenschappen voor het 4de jaar staat het verhaal van een jongen die te voet naar Compostella is vertrokken. Om totaal andere redenen welteverstaan (kindertijd en jeugd doorgebracht in instellingen en bij pleeggezinnen).
Weet je hoeveel zijn rugzak woog bij het vertrek? 25kg!!! En de onzichtbare rugzak die hij meesleurde was nog veel zwaarder.
Twee passages uit het interview wil ik je niet onthouden:
"Wat je eerst voelt, is de pijn aan je voeten, de zware rugzak, de vermoeidheid. Maar toch is dat niet het ergste, omdat het went. Na een paar weken loop je bijna automatisch, al blijft het zwaar. Maar veel moeilijker is de confrontatie met jezelf. Je hoofd kan na een tijd heel helder zijn, als je voeten automatisch stappen. Alle pijnlijke dingen die je hebt meegemaakt ga je herkauwen. Dat duurt lang en het is niet gemakkelijk. Je gaat heel diep op alles in, want je hebt tijd genoeg. Ik was soms echt opstandig. Dan dacht ik: waarom moest mij dat allemaal overkomen? Die jongeren in een gewoon gezin op een gewone school hebben geen flauw idee wat iemand als ik allemaal heeft meegemaakt. Maar je loopt verder en je beseft: het is voorbij en ik moet het laten vallen. Ik moet verder. Letterlijk en figuurlijk."
(...)
"De hele tocht was een unieke ervaring, die ik zeker niet had willen missen. Ik ben er een ander mens door geworden. Je maakt ook dingen mee die je raken: mensen die je helpen, bij wie je mag logeren en met wie je zo'n goed gesprek hebt dat je het nooit meer vergeet. Er is een familie in Frankrijk waar ik altijd naartoe kan gaan, gewoon omdat ik ze onderweg heb ontmoet. En dan is er de natuur, de landschappen. Je kunt heel ver kijken als je zo onderweg bent. In België staat er meestal vanalles in de weg maar daar in Frankrijk zie je de natuur zoals ze is: indrukwekkend, soms bedreigend, maar altijd verschrikkelijk mooi."

Ik hoop dat je beide rugzakken wat lichter worden naarmate je verder stapt.

greetz,
Katrien; 13 april 2008 om 13:18
Anoniem zei: Dag Peter,

Chun Kit hier, misschien moet je een fiets kopen, zou dat niet minder belastend zijn voor je knie? Maar dan heb misschien problemen met je remmen en lekke band. Liften is waarschijnlijk wel een goed alternatief, je praat wat frans met mensen, zit relaxed, misschien hopend dat ze je kunnen voort helpen aan een slaapplaats.

Hopelijk kan ik u tijdens uw tocht eens bezoeken, vorige keer vrijdag 4 april was het niet gelukt.

Geniet van de omgeving en met groeten van de rest van de familie.
Chun Kit; 13 april 2008 om 15:54
Unknown zei: Hey Peter,

Nu pas je blog ontdekt!
Ik ga nu meer eens een berichtje placeren.
Fijn te lezen hoe het gaat, liften is helemaal niet flauw maar heel gezond, wijs ...
Hier alles goed, druk wellicht.
Hou je nog goed,

heel veel groeten,

Marina

Wat mooi, die mensen die zomaar helpen, zomaar je pad kruisen; 13 april 2008 om 17:57
kris zei: je blogkrant lezen is altijd weer tof, het wordt al een hele tartine met veel fijne reacties, amaai. Ik ben wel altijd blij dat je nog niet onder de blote hemel moet slapen en dat er mensen zijn die dadelijk zijn dat je een toffe gast bent, eentje uit de duizend. Anders zouden ze niet mee gaan zoeken naar een bedje of je trakteren op iets lekkers en zelfs hun pied à terre even laten gebruiken. Super is dat toch! En hoe gaat het met je onzichtbare rugzak, die zit zeker ook al heel vol. Veel wijsheden en vriendschappen op je tocht verder. Tot een volgende. Een lieve zussieknuffel stuur ik je hierbij. Kris; 14 april 2008 om 08:30
Anoniem zei: Hallo Peter
Van dagblad journalist ben je nu overgeschakeld naar een wekelijks magazine - een kleine KNACK, het was even wennen.
Het leest iets langer maar je verhalen volgen elkaar goed op en een overzicht van je tocht krijgen we zeer overzichtelijk binnen.
Het wordt eigenlijk hoe langer hoe toffer je te volgen van comfort tot primitief trekken, logeren en eten maar al bij al krijg ik het gevoel dat je het leven leid van een rondtrekkende pater of nar die in elk dorp zijn belevenissen ervaart, soms met een lach maar ook soms met een traan. Al deze emoties maken je rijk: contact met mensen, dieren, natuur en lokale gebruiken.
We kijken weer uit naar de volgende verschijning van je "weekend-magazine".
Hou je lekker, blijf er in geloven en tot horens
groetjes
hugo; 15 april 2008 om 15:06

REPARTIR

Volgende tekst kreeg ik van een hospitalière n.a.v. een babbel die ik met haar had. Het was 'au couvent de Malet' in Saint-Côme-d'Olt. De Nederlandse vertaling (een poging tot) vind je onder de Franse tekst.

REPARTIR

Repartir? Ce n'est surtout pas revenir sur ses pas,
Repartir, ce n'est pas faire marche arrière,
Ce n'est pas revenir à son point de départ.
Repartir, ce n'est pas faire demi-tour
En effaçant les traces de ses propres pas.

Jamais tu ne repars comme tu es arrivé,
Jamais tu ne rentres comme tu es parti.

Le voyage te change,
Le voyage n'est pas seulement
Celui des kilomètres et des semaines,
Celui qui est parti se remet en cause
Il se remet en histoire et en route,
Il refuse d'être un arrivé ou un arriviste,
Il renonce à rentrer dans ses pantoufles,
Dans ses souvenirs et dans ses habitudes.

Repartir, c'est affirmer que l'avenir existe
Puisqu'on y va.
C'est croire qu'il existe un possible
Puisqu'on y part.
Repartir, c'est prouver que tout n'a pas été dit.
Repartir, c'est qu'il existe toujours un chemin,
Il est celui du coeur.

Repartir, ce n'est pas rapporter des souvenirs
Mais des projets.
Repartir, ce n'est pas rentrer dans le monde,
Retrouver ses habitudes
Et remettre chaque chose à sa place.
Repartir, ce n'est pas déclarer que tout est fini,
Qu'il ne reste plus que les nostalgies.
repartir, c'est au contraire vouloir que tout continue.

Celui qui repart a le coeur neuf.
Celui qui repart suit le chemin d'un nouveau regard.
Celui qui repart ne sera jamais plus comme avant.

Celui qui repart se met en mouvement.
(auteur inconnu)

TERUG OP PAD GAAN

Terug op pad gaan?
Het is vooral niet op zijn schreden terugkeren,
de klok achteruit zetten
of weerkeren naar zijn startpunt.
Noch is het rechtsomkeer maken
terwijl je de sporen van je eigen verleden uitwist.

Nooit herbegin je zoals je bent aangekomen,
Nooit keer je weer zoals je vertrokken bent.

De reis verandert je,
De reis is niet alleen
die van kilometers vreten en de weken doorgeraken,
Hij die vertrekt stelts zich in vraag
en zet zich opnieuw in de tijd en de ruimte,
Hij weigert te denken dat het einddoel bereikt is,
noch wil hij een carrièrejager zijn.
Hij verzaakt aan een terugkeer naar het huiselijk leven,
naar zijn herinneringen en naar zijn gewoonten.

Terug op pad gaan is bevestigen dat de toekomst bestaat
Aangezien men ernaar toe gaat.
Het betekent geloven dat een mogelijk nieuw leven bestaat
Aangezien men ernaar vertrekt.
Terug op pad gaan is bewijzen dat niet alles gezegd is
En dat er altijd een pas bestaat
Namelijk dat van het hart.
Terug op pad gaan is niet herinneringen meebrengen,
Maar projecten.
Noch betekent het terug in de wereld stappen
Om zijn gewoontes terug op te nemen
En elk ding terug op zijn plaats te zetten.
Terug op pad gaan is niet beweren dat alles voorbij is,
Dat er enkel nog heimwee overblijft.
Terug op pad gaan is integendeel willen
Dat alles verder gaat.

Hij die terug op pad gaat, is rein van hart
En volgt het pad met een nieuwe blik.
Hij die terug op pad gaat, zal nooit meer zijn zoals voorheen.

Hij die terug op pad gaat, zet zich in beweging.

Chant des pèlerins de Compostelle

http://kleinkoorootmarsum.nl/mp3-santiago/mp3-santiago.html

U klikt op de link en u komt dan op een andere webpagina. Daar klikt u op het nummer 17 (op de mp3 speler die verschijnt). U kan dan terug naar dit blog gaan terwijl u naar de muziek luistert.

1.Tous les matins nous prenons le chemin,
tous les matins nous allons plus loin,
jour après jour la route nous appelle,
c'est la voix de Compostelle!

Ref.: Ultreia! Ultreia! Et sus eia! Deus adjuva nos!

2.Chemin de terre et chemin de foi,
voie millénaire de l'Europe,
la voie lactée de Charlemagne,
c'est le chemin de tous les jacquets!

3.Et tout là-bas au bout du continent,
Messire Jacques nous attend,
depuis toujours son sourire fixe,
le soleil qui meurt au Finisterre

4.A chaque pas, nous devenons des frères
Patron St Jacques, la main dans la main
Chemin de Foi, chemin de lumière
Voie millénaire des pèlerins.

5.Mr St Jacques écoutez notre appel
Des Pyrénées à Compostelle,
Dirigez nous du pied de cet autel,
Ici-bas et jusqu’au Ciel.

Welke route heb ik gevolgd? Kijk eens rond.

Grotere kaart weergeven WERKWIJZE U klikt op "grotere kaart weergeven". Wacht tot alle groene en andere symbolen zichtbaar zijn. Vervolgens klikt u rustig twee keer op het + tekenen (onder het ventje). Dan schuift u de symbolen tot in het midden door het handje in het midden van de kaart te plaatsen, linkermuisknop in te drukken en zo de kaart te verschuiven. Dan klikt u nog drie keer rustig op het + teken. Met het handje kan u dan de kaart naar onder of naar boven schuiven . U kan nu elke overnachtingsplaats zien. Door op het symbool te klikken krijgt u een korte beschrijving en eventueel een foto. Succes!

AUBRAC

Aubrac, vaste plateau à la bruyère rousse
Sur tes mornes coteaux pas un arbre ne pousse
Ta nudité s'étend jusqu'à l'horizon même
Grand pays du vent, sais-tu combien je t'aime
Aubrac, aux grands troupeaux de belles vaches brunes
Aubrac, aux grands ruisseaux scintillants sous la lune
Par une nuit d'été terriblement belle
L'air de ta beauté m'a frôlé de son aile
Sais-tu bel enchanteur, que l'air pur de tes cimes
A su prendre mon coeur au-dessus d'un abîme
Et que, plus près du ciel, dans ton désert immense
J'ai senti l'éternel planer sur ton silence.

(auteur ?)

" Pilgrim " - Enya

http://www.youtube.com/watch?v=B5YKN32xoXw
(klik met de rechtermuisknop en klik op 'in een nieuw tabblad'
cliquez sur le bouton droit de la souris et cliquez sur 'ouvrir le lien dans un nouvel onglet')

Pilgrim, how you journey
On the road you chose
To find out why the winds die
And where the stories go.

All days come from one day
That much you must know,
You cannot change what's over
But only where you go.

One way leads to diamonds,
One way leads to gold,
Another leads you only
To everything you're told.

In your heart you wonder
Which of these is true;
The road that leads to nowhere,
The road that leads to you.

Will you find the answer
In all you say and do?
Will you find the answer
In you?

Each heart is a pilgrim,
Each one wants to know
The reason why the winds die
And where the stories go.

Pilgrim, in your journey
You may travel far,
For pilgrim it's a long way
To find out who you are...

Pilgrim, it's a long way
To find out who you are...

Pilgrim, it's a long way
To find out who you are...

Footprints

One night a man had a dream.
He dreamed he was walking
along the beach with the Lord.
Across the sky flashed scenes from his life.
For each scene,
he noticed two sets of footprints in the sand;
one belonged to him,
and the other to the Lord.

When the last scene of his life
flashed before him,
he looked back at the footprints in the sand.
He noticed that many times
along the path of his life
there was only one set of footprints.
He also noticed that it happened
at the very lowest
and saddest times in his life.
This really bothered him
and he questioned the Lord about it.
"Lord, you said that
once I decided to follow you,
you'd walk with me all the way.
But I have noticed
that during the most troublesome times
in my life,
there is only one set of footprints.
I don't understand why
when I needed you most
you would leave me."

The Lord replied,
"My precious, precious child,
I love you and I would never leave you.
During your times of trial and suffering,
when you see only one set of footprints,
it was then that I carried you."

Santiago de Compostella - the way to - footprints - 2008

vrijdag 11 april 2008