Alix had de vorige avond twee dingen gezegd. In het dorp was een huisdokte, Dr. Leblanc, die ook op de hoogte was van knieletsels en dergelijke. Het was zijn specialisatie. Hij had raadpleging vanaf 8u30. Ze was tevens bereid om me naar Bourbon-Lancy te voeren. Dat was normaal mijn volgende halte.
Om 8u was ik ter plekke. Conclusie: nog altijd 'le syndrome retulien'. Advies: 48 u. rust,een genouillère, rugzak lichter, twee bâtons ipv één en veel, heel veel water drinken. Dat laatste was ik met die vele regen vergeten. Al moet ik zeggen dat ik tijdens het stappen niet veel regen heb gehad.
Nadien ging ik naar de post. De notaris zag me en zei dat ik de andere richting uitmoest. Ik zei dat ik eerst naar de post moest. Hij reed verder. Na de post trok ik richting Alix. Alweer de notaris, alweer de verkeerde richting. Weet ik, maar eerst Alix, dus reed hij door. Iemand stopte met de wagen. Het was de heer die ik bij de dokter in de wachtzaal had gezien en bij de apotheker had weergezien. Hij vroeg of hij me ergens naartoe kon brengen. Lief hé, maar ik had een afspraak met Alix :-).
Alix bracht me dan maar ineens naar l'Abbaye de Sept Fons. Geweldige dame! Le hasard n'existe toujours pas! Le hasard, c'est Dieu qui voyage incognito!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten