Jaime had me gezegd de variante te nemen. Het 'klassieke pad' is saai, eentonig en volgt de baan. Maar in de gids staat dat de variante slecht aangegeven is. Ik besloot het er toch op te wagen. De drie vrouwtjes hadden geen zin in het avontuur. Het was alweer een prachtige dag. Het zou zelfs heet worden.
Elk van ons was apart vertrokken, maar door toeval ? kwamen Catherine en ik opnieuw samen. In Shahagun deden we samen wat inkopen en dronken een glas. Toen besllot Catherine samen met mij de variante te nemen. Wel, we hebben het ons niet beklaagd. Het was een mooie wandeling. De eerste 'dag' deed een beetje Afrikaans aan wat het landschap betreft. In Calzada del Coto bezochten we de kerk. Een dame uit het dorp deed er het onthaal. Ze vertelde ons dat de bewegwijzering ok was en inderdaad, later bleek dat ze gelijk had. Ik had ontbeten voor mijn vertrek. Ik doe dat altijd, anders voel ik me snel flauw. Rond 8u, twee uur later, at ik een croissant, in Sahagun een half gebakje, in Calzada mijn brood (lunch) en toen we in Calzadilla waren wilden we in het restaurant een slaatje eten. het was ongeveer 15u30. Maar aangezien Catherine konijn wilde eten, werd het uiteindelijk een dagmenu (menu del peligrino). Jullie raden het al. Die avond kreeg ik bijna niets meer naar binnen.
de refugio was vrij sober, maar het gezelschap (o.a. Marc uit Amerika en nog enkele anderen van wie ik de naam vergeten ben o.a. uit Hongarije) was super.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten