dinsdag 17 juni 2008

Ma. 16 - Di 17/06: Martha weergezien !!!

Toen ik maandagavond van het restaurant kwam ( menu pelegrino), zag ik Martha in onze refugio. Ik heb haar in Punta la Reina gezien in de kerk aan het beeld van St Jacques. Toen heb ik haar 5 min gesproken want ze moest de bus nemen. We namen afscheid als vrienden. Dat zijn de wonderen van de weg. Nu zag ik haar weer en het weerzien was hartelijk. Als ik het goed heb is ze psychologe ( zal nog eens informeren) emn doet ze yoga. Ik vertelde even over mijn knie en ze zij dat ze dokter was. Ze gaf me pillen en ging naast me zitten. Ze legde haar handen op mijn knie en kon zom heel wat lezen. Ik ben hard voor mijn knietjes. Ik moet ze toespreken en er veel liever mee omspringen. Er is niets mis met de knie. Het is alleen een reactie op de manier waarmee ik ermee omga. Ik hou te weinig van mezelf en mijn omgeving kan hierin een reflectie zijn, een spiegel. Ja, dat heb ik vroeger nog gehoord. Dat is een punt waarop ik me moet concentreren op deze camino. Vandaag wil ze samen met mij stappen indien ik niet gehaast was. Waarom zou ik? Voor zulke dingen maak ik tijd. Ze zijn te belangrijk om te negeren. Het is een aangeboden kans. Ik sta niet versteld van het feit dat ze me kan doorgronden. Ik heb nog zo'n mensen ontmoet. Ze kan me helpen, maar dan moet ik naar Italië komen. Spijtig want ik heb veel vertrouwen in haar en ze is door wat ze doet en wie ze is een mooie vrouw. Ze spreekt goed Engels. Benieuwd wat ze me vertellen zal en hopelijk kan ik een paar dingen onthouden. Soms krijg je zoveel informatie dat je het niet meer opslaat. Je praat voortdurend in een andere taal en samen met het stappen is het toch wel vermoeiend. Dat is de tweede vrouw die ik tegenkom die iets in haar heeft. De vorige keer was het de vrouw die reiki gaf op mijn knietjes. Ik ben heel gevoelig en voel snel wat iemand in zijn marge heeft. Deze twee vrouwen hebben wel degelijk een gave.
Zo, seffens weer op stap.
De hospitaliere was ook goed voor mij. Af en toe even kort vragen hoe het met me ging, even een hand op de schouder of even over mijn rug wrijven. Zulke dingen zijn hartverwarmend en erg welkom. Het was hier fijn.
Het weer is terug beter. De zon is er. Of dat goed is weet ik niet want het stuk na Burgos is een eindeloze weg zonder schaduw. Erg mooi, vind ik, maar tegelijkertijd een van de sterkste momenten op de camino. De mezete of zo iets wordt het genoemd. Ik hou er echt wel van. Benieuwd wat het geven zal. Ik ben er klaar voor. Gisteren en eergisteren regen gehad. Op een bepaald moment bleef de modder aan de schoenen hangen. Het was alsof ik een slechte dans maakte. Nu in de werkelijkheid kan ik ook niet dansen, maar dit was nog erger. Geen enkele stap was recht of vlak. De voeten en voetzolen gingen alle richtingen uit. Het was ook nog koud en het regende soms heel hevig. maar de warme choco onderweg deed deugd. Misschien ken je zulke choco. Je kan je lepeltje erin recht zetten. Heerlijk. Jullie nu allemaal even jaloers zeker.
En onze kleine vriend, wel die is er af en toe. Vreemd hoe ik in elkaar zit. Ik vind me zelf best wel verrassend.

5 opmerkingen:

kris zei

Terwijl ik je nieuwe avonturen lees, ben je waarschijnlijk al vertrokken met Martha. Geniet van de tocht in de zon en van de wijsheid die jullie te vertellen hebben. Eigenlijk is het fantastisch hoeveel soorten mensen en waar komen ze allemaal vandaan. Grappig hoe dikwijls ik je in gedachten zie stappen als mijn klein broertje. Maar inmiddels zie ik hem meer en meer als mijn wijze broer rondtrekken. Eentje die het positieve leven ontdekt en die zijn muizenissen tijdens deze tocht, zoals het brood van klein duimpje met stukjes en brokjes achter zich laat. Dat beloofd als hij terug in belgenlandje is. Broer het gaat je nog verder goed, ook met dat knietje. Knuffie knuffie.

Anoniem zei

Ik ben weer even bijgebeend met je avonturen. Zoveel mensen, zoveel verhalen. Geweldig. Goed dat je ze hier allemaal neerschrijft. Niet alleen voor ons, maar ook en vooral voor jezelf.
Nog anderhalve week en het schooljaar zit er weer op. Ik heb je toch gemist dit trimester: geen babbeltje meer na de speeltijd van 10u op maandag bvb. Toch wel weer een beetje mijn eigen weg zoeken na al die maanden. Maar ça va. Ik ga nog wat exaampjes verbeteren. Ciao!

Anoniem zei

Hoi Peter,

Heb je verhaal verder gelezen en ben daarna eens terug naar de aanvang van uw tocht gegaan. 't Is nog altijd niet te geloven. Echt te bewonderen.
Ondertussen gaat het gewone (als ik dat zo mag noemen) leventje zijn te haastige gang verder. Voor mij is er ook een belangrijk moment in aantocht. Volgende week woensdag is het mijn laatste dag op GM en dan begint er een nieuwe periode. Eindelijk gaan we dan proberen in een lagere versnelling door het leven te gaan en wat meer te genieten.
Wie wat tot welke ontdekingen komen we dan.
Probeer ondertussen je alom bekende knie te sparen. Je komt er wel, je heb al zo'n lange tocht achter de rug.
Groetjes en tot een volgend berichtje. Tussen haakjes ik ga met Tim eens op stap de komende zaterdag. Als twee echte mannen onder mekaar.Knuffel.

Anoniem zei

Hallo Peter,
je lijkt nu wel de meer zuiderse toer te zijn opgegaan na je franse avonturen en ervaringen.
Ook je contacten zijn een heel stuk verandert en vooral zijn ze internationaler geworden, weer een heel pak ervaring die je gekregen en gegrepen hebt, het maakt je wat rijker en ikheb de indruk dat je er wat mentaal soepeler door wordt.
Blijf deze kant opgaan, onthou er veel van dan kan je een deel van je druk wegwerepn. Onthou al deze momenten goed op je harde schijf het zullen in je verdere leven steunplillaartjes kunnen zijn.
Hoe zit het met de tapas, heb je die al kunnen smullen ???
groetjes en tot een volgend berichtje
hguo

Anoniem zei

Potverdorie Peter, nu ben je wel echt ver weg. Ik zie ook aan de inhoud van je dagboek dat je mentaal alles achter je hebt gelaten. Schitterend!

Het verhaal van Martha vond ik wel grappig en eerlijk. Misschien leer je zo inderdaad heel wat bij op het vlak van mensenkennis.
Soigneer die knie en jezelf nu maar, jongen en geniet van het laatste stuk!

Hier... alles zoals te voorspellen valt: examen- en desiderata-stress.

Een digitale knuffel van Filip De Mey.