Bewolkt tot aan het Cruz. Ana, een Hongaarse, met wie ik in Rabanal een interessant gesprek had, had me het voorgedaan. Ze had een briefje gemaakt voor de steen die ze zou achterlaten aan het Cruz. Vandaag, op zo'n 5 km van het kruis, maakte ik een gebedje. Ook ik had een steen meegebracht van thuis. Toen ik thuis vertrok, was Tim enkele stenen gaan zoeken. Ik mocht er eentje uitkiezen. Ik koos de steen die hij ook zou gekozen hebben. Rit, Tim en ik, we schreven onze naam op de steen. Ik plaatste dat typische gezichtje erbij en Rit een hartje. De traditie wil dat je een steen van thuis uit meeneemt en dat je daarin 'iets stopt' dat je graag 'kwijt wil' of 'verwerkt' wil zien. Zelf heb ik daar ook hoop aan toegevoegd. Want het is volgens mij ontzettend belangrijk een positief iets toe te voegen. Rit had ondertussen in gedachten ook nog een briefje opgestuurd en Tim, dat weet ik niet, die sliep mogelijk nog.
Toen ik voor het eerst het kruis zag, kwamen allerlei emoties naar boven. Het maakt echt wel indruk op je ook al stelt het kruis en de plaats op zich niet veel voor. Ik vond het een geweldig mooi moment binnen mijn tocht. Ik ben op de berg stenen die rond het kruis liggen gekropen, heb de paal vastgehouden en mijn tekstje voorgelezen. Nadien heb ik het papiertje piepklein gemaakt en samen met de steen een plekje gegeven tussen alle andere stenen.
Voor de rest werd het ene pracht van een wandeling: Bergeb, het heeft toch wel wat en altijd die bloemen, een paradijs op aarde. Ondertussen kennis gemaakt met een Italiaans koppel uit Genova (hij: Sardinië - zij: Sicilië).
De rest volgt
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten