Slecht weer, mist, modder. Prachtige wandeling en niet te zwaar. De mist heeft wel iets. Onderweg paarden gezien, met de mist had het iets middeleeuws. Er was ook een veulen en het knuffelde zijn mama. Dat is puur genieten.
Het was de laatste dag samen met Jaime. Twee van zijn vrieden, Ines en Jose, waren ons komen opzoeken. Ines stapte vooral met mij terwijl Jaime zich ontfermde over Jose die in het verleden hartproblemen had. Aan Ines vertelde ik het verhaal van de camino. Ze zei nadien dat ze me zel eens komt opzoeken om haar camino te vertellen. Ik had bijna de hele dag gepraat -:).
Verdriet om afscheid Jaime, mijn vriend. We wisten het al een tijdje. Hier liet hij mij los. Een man die de liefde kent en zo wrm lacht. Ik kreeg een pin met de typische gele pijl die de camino markeert. Hij heeft die pin vele kilometers op zijn hoedje gedragen. Het betekent heel veel voor hem. Misschien droeg hij hem ook al toen zijn vrouw nog leefde. Zij hield ook van de camino. Het is een gebaar dat wij heel veel voor elkaar betekenden en betekenen. We wijn vrienden ook al zien we elkaar waarschijnlijk nooit meer. I love him. Jaime, vader en vriend.
In Roncevalles was internet voorhanden. In de refugio word je begroet door Nederlanders. Het spijt me, maar het is aan de nonchalance waarmee de stempel werd gezet in mijn boekje goed te zien. Voor de rest wel vriendelijke mensen.
Wat zag ik!? Een webcam! Ik stuurde sms naar Rit. Eindelijk zouden ze me zien, in levende lijve. 20 minuten verder was ik alweer een frustatie rijker. Het ding werkte niet en het was ach zo belangrijk voor me. Maar goed, dat is de weg, het ene moment zweef je en het andere word je weer tegen de grond gesmakt. Soms zacht, soms hard.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 opmerkingen:
Hallo Peter,
schön, dass Ihr in Spanien angekommen seit. Wir sind in Gedanken bei Euch.
Viele Grüße aus Deutschland auch an Jaime.
Michael
Eviva España Peter
Ondertussen ben je normaal reeds in Spanje aangekomen verondertsel ik.
Zeer aandacht heb ik je lange verhalen gelezen, boeiend zijn ze.
Het thema afscheid licht je telkens zwaar; ik kan je zeggen beginnen leven is reeds afscheid nemen, maar het kan je sterken en je uitdagen om telkens opnieuw tze beginnen. Ik heb al dikwijls afscheid genomen en ook dikwijls gedwongen maar telkens ebn ik er opnieuw aanbegonneN .
Peter porbeer ook deze kant eens te nemen en te bekijken, het zal je sterk maken en op daar ga je weer in een endere richting met veel moed en overgave.
Laat dit ook een deel van je tocht wezen, je zal zien dat het je zijn vruchten opbrengt.
Kop op en nu naar de zonnekant des levens
good luck
hugo
Beste Peter,
Het doet deugd om te lezen hoe goed het gaat en wat je zoal bezig houdt op je lange tocht. Ik heb het gevoel dat alles op de juiste plaats komt en wens je nog een fijne en boeiende tocht in Spanje.
Greet Joos
Beste Peter,
Spanje, ongelooflijk!
Hier in Belgenland wil het weer ook niet echt mee. Maar we draven van dag naar dag.
Ben soms wel een beetje jaloers op je, de wandelingen, de natuur, de rust...
Het lonkt, ook voor ons....
Ik wens je nog veel deugdoende kilometers en je bereikt vast en zeker je doel!
Warme groetjes van Hilde VO, Diederik en Johan
Buenos dias Petros ! :))
Het doel komt in zicht, het aftellen begint langzaam maar zeker! 2 Maanden achter de rug, nog eentje te gaan.. ja ja, kilometers worden afgemaald, dag wordt nacht wordt dag en iedere ochtend gaat de zon weer op ...
en ineens ben je dan op Spaanse bodem aanbeland. We volgen je rustige stappen via de snelweg van het internet en genieten mee van je ervaringen en ontmoetingen.
Vele groeten vanuit Lint
Kris & Werner
Geweldige zinspeling dankzij het qwerty-toetsenbord: 'We wijn vrienden ook al zien we elkaar nooit meer'. :-)) Goeke.
Het miezert hier, de temperatuur is weer onder de 20°C gedaald. Kortom: heerlijk Belgisch weertje. Maar goed: het is nu toch een drukke periode, zo drie weken voor de zomervakantie.
Ons poepemie kan al een paar pasjes alleen zetten. Heerlijk om dat te zien. Maar als ze het doorheeft, grijpt ze vlug iets vast of gaat ze op haar hurken zitten om daarna weer verder te kruipen. Zoals een kind leert fietsen en je in het begin best niet zegt dat die twee zijwieltjes totaal geen nut meer hebben want dat hij eigenlijk al op twee wielen kan rijden ... tot hij het zich realiseert. :-)
Auf siederwehn!
Katrien
Hola Peter:
Je ne comprend le Flamand mais je vois mon nom dans ton blog. J'espere que le chemin soit mois humide et que la fleche jaune te guide a travers le fantastique Chemin des Etoiles vers Compostelle.
Avec toute amitié: BUEN CAMINO
JAIME
Hoi Peter, spanje bereikt, magnifiek! Deze herinneringen, ervaringen neemt men je nooit meer af. Ik vind het erg bewonderenswaardig dat je doet wat je doet, dat je er werkelijk voor gaat. Je overtreft telkens opnieuw jezelf. Daar gaat het om.
Groetjes Myriam
Een reactie posten