Astorga was prachtig, maar weer net iets te groot voor mij. Rabanal was super! De refugio en het onthaal (Engelsen) was pure klasse. Deze refugio was aangeraden door Elena en als zij iets aanraadt dan is het inderdaad klasse. Denk maar aan Granon. Het zijn geen luxerefugio's, maar refugio's met een hart. Mensen met een hart hoeven ook geen mannequin te zijn!
De brem langs de weg bloeit nog altijd. De bloemen blijven verbazen. Je kan hier prachtige boeketjes maken. Inge maakt elke dag een klein boeketje voor op haar hoed.
Voor we Rabanal bereikten waren we iets gaan drinken: Inge en ik en Catherine was er later komen bijzitten. Zij vertrok eerst, maar vergat haar gids. Ik herkende de gids en nam hem mee. Op een bepaald moment, toen Inge even moest, ging ik over op een hogere versnelling en zo haalde ik Catherine in. Ik zei haar dat ze zich vandaag nog ongerust zou maken, maar dat alles wel in orde zou komen. Toen ging ik verder. Een vijftal minuten verder stond ik haar op te wachten en hield haar gids in mijn hand. Ik lachte. Wat heb je gedacht, vroeg ik haar? Dat ze wel zou zien wat er zou gebeuren. Ik had immers gezegd dat alles wel in orde zou komen. Ze vond het bijzonder leuk.
's Avonds naar de Vespers geweest. Volgens Jaime een aanrader.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten