De gîte was supergroot en dat is niet echt wat ik zoek. Door omstandigheden was ik in een groepje terechtgekomen waar ik de volgende dag weer ben uitgestapt. Ik had behoefte aan een babbel en wachtte op iemand. Julita heeft diabetis en ik bewonder zo iemand. Voor ons is het al een serieuze inspanning, laat staan voor iemand zoals zij. Zij was voor het groepje vertrokken. Ze had ze op de weg ontmoet en ze ontfermden zich over haar. Later vernam ik dat deze mensen dat evenwel ok vonden, maar ieder volgt zijn eigen weg en dus vonden ze dat ze beter haar eigen weg vervolgde. Het werd die dag ook te zwaar voor haar. 28 km! Dat is niet niks. Die avond en de volgende dag moest ze de tol betalen. We stapten de hele dag samen. Het groepje was er af en toe en af en toe ook niet. 's Middags deelden ze het eten en dat vond ik leuk. Maar 's avonds zag ik al welk vlees er in de kuip zat.
Het weer viel mee. De dag begon wel met een zachte regen. In Logrono zag ik voor het eerst ooievaars op de daken zitten: Dat is toch altijd iets speciaals!
's Avonds werd er een grote groepsfoto met verschillende pelgrims genomen. Toevallig op de plaats waar ik met Rit zat de msn. Ik poseerde even en mocht de foto nadien doorsturen. Dat vond ik zelf SUPER!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten